Przyjąć dob­ro­wol­nie cier­pienie za dru­giego człowieka to coś więcej niż tyl­ko cier­pieć.

Na taką de­cyzję mogą się zdo­być tyl­ko ludzie wewnętrznie wolni.

Prze­moc nie jest oz­naką siły, lecz słabości.

Zacho­wać god­ność człowieka to po­zos­tać wewnętrznie wol­nym,

na­wet przy zewnętrznym zniewoleniu.

Praw­da jest niez­mien­na. Praw­dy nie da się zniszczyć taką czy inną de­cyzją, taką czy inną ustawą.

Ma­my wy­powiadać prawdę, gdy in­ni mil­czą. Wy­rażać miłość i sza­cunek, gdy in­ni sieją
niena­wiść. Za­mil­knąć, gdy in­ni mówią. Mod­lić się, gdy in­ni przek­li­nają.

Pomóc, gdy in­ni nie chcą te­go czy­nić. Prze­baczyć, gdy in­ni nie pot­ra­fią.

Cie­szyć się życiem, gdy in­ni je lekceważą.

Nie jest to ra­na śmier­telna, bo nie można za­dać ra­ny śmier­telnej cze­muś,

co jest nieśmier­telne. Nie można uśmier­cić nadziei.

To, co wiel­kie i piękne, rodzi się przez cierpienie.

Tam, gdzie jest nies­pra­wied­li­wość, gdzie jest prze­moc, zakłama­nie,

niena­wiść, nie­sza­nowa­nie ludzkiej god­ności, tam bra­kuje miej­sca na miłość,

tam bra­kuje miej­sca na ser­ce, na be­zin­te­resow­ność, na wyrzeczenia.

Bez względu na to, ja­ki wy­konu­jesz zawód, jes­teś człowiekiem.

Miłość nie is­tniałaby, gdy­byśmy by­li do niej zmuszani.

Za­sad­niczą sprawą przy wyz­wo­leniu człowieka i na­rodu jest przez­wy­ciężenie lęku.

Praw­da ma w so­bie zna­mię trwa­nia i wychodze­nia na światło dzien­ne,

na­wet gdy­by sta­rano się ją skru­pulat­nie i pla­nowo uk­ry­wać.

Kłam­stwo zaw­sze ko­na szybką śmier­cią.

Korze­niem wszel­kich kry­zysów jest brak prawdy.

W po­jed­na­niu mu­si być je­den cel, miano­wicie dob­ro Oj­czyz­ny i posza­nowa­nie god­ności ludzkiej. Jeżeli wy­ciągasz rękę do po­jed­na­nia, nie trzy­maj w niej narzędzi do za­dawa­nia cier­pienia i bólu.

Każda rzecz, każda spra­wa wiel­ka mu­si koszto­wać i mu­si być trud­na.

Tyl­ko rzeczy małe i liche są łatwe.

Być wol­nym, to żyć zgod­nie ze swym sumieniem.

Nie możemy się dzielić na ludzi, którzy o wol­ność wal­czą i którzy na wy­wal­czoną wol­ność

 z założony­mi ręka­mi oczekują.

Tyl­ko naród, który ma zdro­wego ducha i czułe su­mienie, może tworzyć śmiałą przyszłość.

Miłość prze­ras­ta spra­wied­li­wość, a równocześnie znaj­du­je pot­wier­dze­nie w sprawiedliwości.

Po­wołanie do wol­ności łączy się z obo­wiązkiem zro­zumienia, że  wol­ność to nie sa­mowo­la,

ale jest to za­danie stojące przed  każdym człowiekiem, wy­magające prze­myśleń, roz­wa­gi,

umiejętności wy­boru, decydowania.

Tyl­ko słów kłam­stwa mu­si być dużo, bo kłam­stwo jest de­taliczne i skle­pikar­skie,
zmienia się jak to­war na półkach, mu­si być ciągle no­we, mu­si mieć wiele sług, którzy wed­le prog­ra­mu nauczą się go na dziś, na jut­ro, na miesiąc.

Praw­dzi­wa wol­ność jest pier­wszą cechą człowieczeństwa.

So­lidar­ność to jed­ność serc, umysłów i rąk za­korze­nionych w ideałach, które są zdol­ne

prze­mieniać świat na lepsze.

Człowiek nie jest w sta­nie dob­rze pra­cować, gdy nie widzi sen­su pra­cy,

gdy sens ten przes­ta­je być dla niego przej­rzys­ty, gdy zos­ta­je mu nieja­ko przysłonięty.

Są więzienia niewidzial­ne, jest ich bar­dzo wiele. Są więzienia, w których ludzie rodzą się,
 rosną i umierają. Są więzienia sys­temów i us­trojów. Te więzienia nie tyl­ko niszczą ciała,
ale sięgają da­lej, sięgają duszy, sięgają głębo­ko praw­dzi­wej wolności.

Człowiek spra­wied­li­wy to ten, który kieru­je się prawdą i miłością. Bo im  więcej jest w człowieku prawdy i miłości, tym więcej i sprawiedliwości.

Życia nie da się oszu­kać, jak nie da się oszu­kać ziemi. Jeżeli wrzu­ci się w nią ple­wy, zbie­rze się chwasty.

Praw­dzi­wa wie­dza, praw­dzi­wa mądrość, praw­dzi­wa kul­tu­ra nie zno­si łańcuchów.

Umysłu ludzkiego nie da się skrępować.

Pra­ca jest nieo­dzow­nym to­warzyszem człowieka.
Ma ona służyć człowieko­wi, ma człowieka uszlachetniać.

Wy­siłek, pra­ca, wy­magają wewnętrzne­go ładu, zdro­wych za­sad mo­ral­nych, a na­wet bodźców i mo­tywów re­ligij­nych, aby dob­rze służyły człowiekowi.

Dialog staje się bezowocny, kiedy strony kierują się ideologiami, które są przeciwne godności ludzkiej.

Za prawdę trzeba cierpieć. Jeżeli ludzie, którzy mają rodziny, mają dzieci,

są odpowiedzialni, byli w więzieniach, cierpią, to dlaczego ja, ksiądz, nie mam również dołożyć swojego cierpienia?

Prawda kosztuje dużo, lecz wyzwala.